เนื้อเรื่องย่อ
แม่อาเหม่ยจะมีลูกติดท้องมา เธอมาแต่งกับลุงใบ้เพื่อให้ลูกได้ชื่อว่ามีพ่อ ส่วนลุงใบ้ก็รักแม่ของอาเหม่ย
เขาตกลงใจร่วมชีวิตกับเธอ พออาเหม่ยเกิดมาเขาก็รักปานแก้วตาดวงใจไม่ต่างอะไรกับฉบับภาพยนตร์
ขณะที่ความรักของอาเหม่ยได้ถูกแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งคือ ลุงใบ้ อีกส่วนหนึ่ง คือแม่
ซึ่งต่างจากฉบับภาพยนตร์ ที่ทั้งลุงใบ้และอาเหม่ย ต่างมีซึ่งกันและกัน เพียง 2 คน
พ่อที่แท้จริงของอาเหม่ยมาปรากฎตัว ขอคืนดีกับแม่อาเหม่ย ซึ่งเธอก็ยอมคืนดีกับเขา ทิ้งลุงใบ้
และพ่อที่แท้จริงก็หวังประโยชน์จากการเป็นนักร้องของอาเหม่ย เขาควบคุมลูกสาว ทำเหมือนเธอเป็นสินค้า
และกีดกันไม่ให้ลุงใบ้พบกับอาเหม่ยค่ะ อาเหม่ยด้วยความรักแม่ เพราะคุณแม่ขอร้อง
เธอไปเป็นนักร้องและอยู่ใต้คอนโทรลของพ่อ ลุงใบ้ถ้าคิดถึงลูกสาวก็ต้องฟังเพลงเธอจากวิทยุเอา
ต่อมาอาเหม่ยทนไม่ไหวเธอจึงแตกหักกับพ่อ ส่วนแม่เธอก็เห็นความเห็นแก่ตัวของสามีก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน
ตอนหลังพ่ออาเหม่ยดูเหมือนจะสำนึกผิดค่ะ แต่ยังมีทิษฐิมานะอยู่ เขาปล่อยอาเหม่ยกลับไปหาลุงใบ้
และเหมือนจะสำนึกกลายๆว่าความรักของตนเองในฐานะพ่อก้มีอยู่แต่ประกอบไปด้วยความเห็นแก่ตัว
ต่างจากลุงใบ้ที่ไม่ได้ให้กำเนิด แต่มีแต่ให้ล้วนๆ ตอนจบอาเหม่ยและแม่กลับมาหาลุงใบ้
แอบมาองเห็นลุงใบ้กวาดหิมะในสุสานอยู่ อาเหม่ยถามแม่ว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปจะทิ้งลุงใบ้ไหม
แม่อาเหม่ยตอบว่า เขาคนเดียวเท่านั้นที่คือพ่อที่แท้จริงของลูก แล้วอาเหม่ยก็ทำท่าขยับตัว แล้วก็ ..จบ....
แม่อาเหม่ยจะมีลูกติดท้องมา เธอมาแต่งกับลุงใบ้เพื่อให้ลูกได้ชื่อว่ามีพ่อ ส่วนลุงใบ้ก็รักแม่ของอาเหม่ย
เขาตกลงใจร่วมชีวิตกับเธอ พออาเหม่ยเกิดมาเขาก็รักปานแก้วตาดวงใจไม่ต่างอะไรกับฉบับภาพยนตร์
ขณะที่ความรักของอาเหม่ยได้ถูกแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนหนึ่งคือ ลุงใบ้ อีกส่วนหนึ่ง คือแม่
ซึ่งต่างจากฉบับภาพยนตร์ ที่ทั้งลุงใบ้และอาเหม่ย ต่างมีซึ่งกันและกัน เพียง 2 คน
พ่อที่แท้จริงของอาเหม่ยมาปรากฎตัว ขอคืนดีกับแม่อาเหม่ย ซึ่งเธอก็ยอมคืนดีกับเขา ทิ้งลุงใบ้
และพ่อที่แท้จริงก็หวังประโยชน์จากการเป็นนักร้องของอาเหม่ย เขาควบคุมลูกสาว ทำเหมือนเธอเป็นสินค้า
และกีดกันไม่ให้ลุงใบ้พบกับอาเหม่ยค่ะ อาเหม่ยด้วยความรักแม่ เพราะคุณแม่ขอร้อง
เธอไปเป็นนักร้องและอยู่ใต้คอนโทรลของพ่อ ลุงใบ้ถ้าคิดถึงลูกสาวก็ต้องฟังเพลงเธอจากวิทยุเอา
ต่อมาอาเหม่ยทนไม่ไหวเธอจึงแตกหักกับพ่อ ส่วนแม่เธอก็เห็นความเห็นแก่ตัวของสามีก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน
ตอนหลังพ่ออาเหม่ยดูเหมือนจะสำนึกผิดค่ะ แต่ยังมีทิษฐิมานะอยู่ เขาปล่อยอาเหม่ยกลับไปหาลุงใบ้
และเหมือนจะสำนึกกลายๆว่าความรักของตนเองในฐานะพ่อก้มีอยู่แต่ประกอบไปด้วยความเห็นแก่ตัว
ต่างจากลุงใบ้ที่ไม่ได้ให้กำเนิด แต่มีแต่ให้ล้วนๆ ตอนจบอาเหม่ยและแม่กลับมาหาลุงใบ้
แอบมาองเห็นลุงใบ้กวาดหิมะในสุสานอยู่ อาเหม่ยถามแม่ว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปจะทิ้งลุงใบ้ไหม
แม่อาเหม่ยตอบว่า เขาคนเดียวเท่านั้นที่คือพ่อที่แท้จริงของลูก แล้วอาเหม่ยก็ทำท่าขยับตัว แล้วก็ ..จบ....
